Bardzo dobry film, trzymający w napięciu.

Niezależnie od polityki imperialistycznej stanów, która służy wyłącznie zabezpieczenia interesów tego kraju również kosztem innych narodów (zakup 30-letnich F16 i niewywiązanie się z offsetu - brzmi znajomo?), to nie rozumiem chóru głosów jakoby ten film pokazywał świat w czarno/białych barwach. Na samym początku jest pokazany zainstalowany przez amerykanów watażka-despota, którego obala ludowa rewolucja. Jak można domniemać - również organizowana i finansowana przez przeciwników wpływów amerykańskich w tamtym regionie. Pokazani są dobrzy i źli Irańczycy, dobrzy i źli Amerykanie, dobrzy i źli ludzie.

Co ważne w filmie plastycznie pokazany jest klimat rewolucji opartej o ideologię - w tym przypadku religijną. Ładnie pokazane jest jak ludzie witający się 'salaam' (pokój) współuczestniczą w wieszaniu innych ludzi na dźwigach w centrum miasta. Ciekawe jakby nasi rodzimi 'obrońcy' krzyża również dostali kałasznikowy do rąk, to czy dziś w ogóle byście mogli sobie na tym forum wypisywać co klawiatura przyniesie.

Wartościowy jako przejaw zachodniej propagandy. Całkowicie jednostronny. Film zaprojektowany do podbudowania samopoczucia upadającego imperium zza Atlantyku. Pod tym względem warto obejrzeć - amerykański Pan Tadeusz.

Pawłowi 9 gru: "I żeby nie było, że jestem zwolennikiem tej czy tamtej ze stron" - CHYBAS ZWARIOWAL, MOGLBYS BYC ZWOLENNIKEM DRUGIEJ STRONY? KAMIENIOWANIA KOBIET? AJATOLLAHOW? MYSL CO PISZESZ ...

Fenomenalny film. Znakomicie oddany klimat początku lat 80. i przedstawienie historii, która u nas "była nieco inna".

ta historia jest żenująca poziom zdecydowanie polecam: Wróg numer jeden

jeden z najnudniejszych filmow jakie widzialem, generalnie monotonny film dokumentalny z lekka glupawą fabulka, absurdalna pomyla oskarowa, nie znajduje w tym filmie nic co moglo go wyroznic, zero odrobiny wyjatkowosci, nuuulll!

film bardzo dobry...trzyma w napięciu

Jeśli chodzi o historię i sposób jej przedstawienia to film jest znośny jako thriller, trzyma w napięciu jak przystało na ten gatunek. Obawiałem się tylko przedstawienia świata w czarno białych odcieniach i to się niestety potwierdziło. Można się było spodziewać, że Amerykanie zostaną w tym filmie przedstawieni jako Bogu ducha winne ofiary nieuzasadnionej agresji; a ich antagoniści, jako Ci źli, okrutni 'barbarzyńcy'. Chociaż na samym początku jest mowa o tym, że to CIA zorganizowało przewrót, dzięki któremu do władzy doszedł szach despota, którego tyrania ostatecznie zwróciła ciemiężony naród przeciwko niemu. Dlatego nie pierwszy i zapewne nie ostatni raz wyraźnie widać, jak polityka prowadzona przez USA ostatecznie obraca się przeciwko nim samym - chcieli zabezpieczyć swoje paliwowe interesy, ale im coś nie wyszło. Jak zwykle, "chcieli dobrze, a wyszło jak zawsze"; tylko, że teraz ktoś musi posprzątać to g.wno. Wydaje mi się, że tym filmem, w tym, specyficznym momencie, w kontekście ciągłych spekulacji nt. ewentualnego uderzenia na Iran, twórcy dali widzowi podświadomie taki oto przekaz - "patrzcie jacy to oni (Irańczycy) są niedobrzy; byli tacy już ponad 30 lat temu, i od tego czasu nic się tam nie zmieniło, a teraz są nawet jeszcze gorsi (że niby pracują nad bombą atomową)". Być może prosty widz w Ameryce, który wierzy we wszystko co mówią i pokazują w telewizji kupi taki 'message', ale ja nie. I żeby nie było, że jestem zwolennikiem tej czy tamtej ze stron. Po prostu, nie byłem tam, nie wiem jak tam jest, bo znam tylko relacje jednej ze stron (tej z mediów), która wydaje mi się stronnicza. Dlatego za realizację i scenariusz duży plus, natomiast mam niesmak co do propagandowego wydźwięku filmu.

Naprawde dobre kino a patrzac przez pryzmat masowo ostatnio serwowanej amerykanskiej papki, nawet bardzo dobre, jakby zupelnie nie ichniejsze. Trzyma w napieciu do samego konca mimo ze final historii jest znany. Zadnego zbednego efekciarstwa, fajerwerkow itp zaciemniaczy. Chociaz obraz amerykanow jako permamentnie niewinnych ofiar cudzej agresji, tez niestety sie pojawia ...
Ale znajdziemy tu rowniez dobitny, acz niewidoczny na pierwszy rzut oka, przyklad amerykanskiej "wdziecznosci": po akcji wszyscy uczestnicy tona w gratulacjach i odznaczeniach poza iranska pracownica kanadyjskiej ambasady, ktora bezinteresownie z narazeniem zycia, sklamala wladzy ratujac w ten sposob cudze tylki po czym zapomniana musiala ratowac sie samotna ucieczka do Iraku. Taka to piekna hAmeryka ...